مقایسه اثربخشی زوج درمانی الیس به صورت انفرادی و توأم در کاهش تعارضات زناشویی

هدف از این پژوهش مقایسه اثربخشی زوج درمانی شناختی الیس به صورت انفرادی و توأم در کاهش تعارضات زناشویی بود. آزمودنی های نمونه پژوهش شامل 36 زوج (72 نفر زن و مرد) از 150 زوج متقاضی مشاوره بودند که به دلیل درگیری و تعارض به شعب شورای حل اختلاف شهر اهواز مراجعه کرده بودند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامۀ 42 سؤالی تعارضات زناشویی استفاده شد و زوج های نمونه پژوهش آن را در مرحله قبل و بعد از مداخلۀ آزمایشی (ارائۀ متغیر مستقل) تکمیل کردند. آزمودنی ها به صورت تصادفی در 3 گروه (زوج درمانی انفرادی، زوج درمانی توأم و گواه) تقسیم شدند. داده های به دست آمده با روش تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی روی میانگین تفاضل نمرات پیش آزمون و پس آزمون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج آماری نشان داد که هر دو شیوۀ زوج درمانی در کاهش تعارضات زناشویی مؤثر بوده اند. به علاوه در مقایسۀ شیوه های مختلف زوج درمانی با همدیگر این نتایج به دست آمد: در کاهش کل تعارضات زناشویی (0001/0 p< )، خرده مقیاس کاهش رابطۀ جنسی (016/0 p< ) و جدا کردن امور مالی (013/0 p< ) شیوۀ انفرادی الیس اثربخش تر بوده است. لیکن در خرده مقیاس های کاهش همکاری، افزایش واکنش هیجانی، جلب حمایت فرزندان، افزایش رابطه با خویشاوندان خود و کاهش رابطه با خویشاوندان همسر تفاوت معناداری بین دو شیوۀ انفرادی و توأم مشاهده نگردید.